Ze zit naast me en zucht: “Ik kan niet stilzitten, laat staan mediteren. Het maakt dat ik juist onrustig word.” Ik laat het wat langer stilvallen en kijk haar aan: “Kan het zijn dat de onrust juist al aanwezig is? Dat alle prikkels gedurende de dag bewust en/of onbewust zorgen voor afleiding? Dat je eenvoudigweg het gejaagde gevoel en de onrust ontwijkt door alles wat er om je heen gebeurt?”
Een paar minuten (of langer) stilzitten zonder afleiding van telefoon, tablet, kinderen of to-do lijst, kan de onrust helemaal naar boven brengen die in je zit en voelen als een enorme uitdaging.je maar blijft rennen van het een naar het ander, en dat allemaal nog eens tegelijkertijd, probeer dan eens een paar minuten te gaan zitten. Gewoon stil zijn, met al het ongemak dat daarbij komt kijken. Alleen maar observeren van je gevoelens en gedachten, zonder er een oordeel over te vellen, zonder te proberen iets op te lossen, zonder een specifiek doel voor ogen te hebben.
Gewoon zitten, luisteren, waarnemen. En ja, de vele gedachten die opkomen, horen erbij. Spreek met jezelf af dat je even niets met die gedachten doet. Ze hoeven niet weg, je hoeft er niets mee te doen, je hoeft niet uit te zoeken waar ze vandaan komen. Mediteren kun je leren! Want mediteren, of liever gezegd, een bewustzijnsoefening, is voor mij niet twintig minuten krampachtig proberen om nergens aan te denken in een pijnlijke houding. Dat gaat vaak niet lukken. Het gaat erom met compassie en zachtheid naar jezelf te kijken. En trots te zijn dat je vijf minuten de tijd nam voor een moment van stilte.
En ik beloof je: hoe meer je dit oefent, hoe sterker je je zult voelen gedurende de dag. Je minder overweldigd wordt door alles wat op je afkomt.
Zoals de boeddhistische monniken zeggen: het is oké als je geen vijf minuten hebt om te mediteren, mediteer dan tien minuten.